احسان حدادی: وضعیت خیلی بد است؛ از مربی، فیزیوتراپ، اردو و برنامه ریزی خبری نیست، اختلافات اگر حل شدنی بود، تا الان حل می شد - مجله سرگرمی

احسان حدادی در گفت وگو با خبرنگار ورزشی خبرنگاران، درباره وضعیت این روزهایش که چند هفته از بازی های آسیایی 2018 و کسب مدال طلای پرتاب دیسک آن رقابت ها گذشته است، گفت: متأسفانه هیچ وضعیتی در حال حاضر ندارم. در واقع وضعیت متأسفانه خیلی بد است و فکر می کنم که باید یک فکر درست کنیم. من خودم تمرین می کنم، اما نه از مربی خبری هست، نه فیزیوتراپ، نه اردو و نه برنامه ریزی. دیگر هیچ کس کاری به ما ندارد و مدال را که گرفتم، انگار دیگر کاری ندارند.

وی در پاسخ به این سؤال که چقدر با فدراسیون دوومیدانی در ارتباط است، گفت: هیچی. دیگر هیچ کس کاری ندارد. به هرحال منتظر طلا بودند و من هم که گرفتم و دیگر کسی کاری ندارد.

پرافتخارترین ورزشکار ایران در تاریخ بازی های آسیایی ادامه داد: من نه مربی دارم و نه فیزیوتراپ. دلیل حضورم در مراسم افتتاحیه المپیاد استعدادهای ورزشی هم این است که دلم به حال این نوجوانان می سوزد، آن هم به این دلیل که آنها آینده های ورزش کشور هستند. ما قدر داشته های مان را نمی دانیم و آن وقت به دنبال استعدادها می گردیم. الان در بین این نوجوانان استعدادهای زیادی وجود دارد، اما چه کسی می خواهد به آنها رسیدگی کند؟ اینها شاید هر کدام بتوانند روزی مدال المپیک بگیرند، اما وقتی می خواهند به همین راحتی رهایش نمایند، فایده ای ندارد.

حدادی درباره جلسه اش با فدراسیون دوومیدانی و صحبت درباره حل اختلافاتی که وجود داشت، گفت: اگر این اختلافات حل شدنی بود، تا الان حل شده بود. الان دو ماه و نیم از بازی های آسیایی گذشته و 18 ماه تا المپیک 2020 باقی مانده است. شخص وزیر ورزش و رئیس کمیته ملی المپیک هم ورود کردند، اما تا امروز اتفاقی نیفتاده است. اختلاف فدراسیون دوومیدانی با احسان حدادی؛ این قسمت مربی بدنساز

وی توضیح داد: نه تنها مربی نگرفتند، بلکه گفتند که حسین توکلی هم نمی تواند در کنارم باشد، چون صلاحیت ندارد. توکلی در 1.5 سال گذشته خیلی به من یاری نموده است و در مسابقات مختلف با یاری او و مک ویلکینز نتایج خوبی گرفتم. من در همه مسابقات لیگ الماس بین سه نفر برتر بودم، اما متأسفانه هیچ اتفاقی نیفتاده است. برایم جالب است؛ کسی که مدال نمی گیرد، رها می گردد و کسی هم که مدال می گیرد، رهایش می نمایند. پس چه کسی را می خواهیم نگه داریم؟

قهرمان آسیا و نایب قهرمان المپیک 2012 لندن مطرح کرد: من تا امروز زحمت زیادی کشیده ام و 20 سال است که در ورزش حرفه ای هستم. من تنها ورزشکاری هستم که در کل رشته ها چهار طلای بازی های آسیایی دارم و این یعنی 16 سال. فکر می کنم مسئولان اگر می خواهند کاری نمایند، باید انجام بدهند، چون حقیقتش این است که نمی توانم هم خودم هزینه کنم و هم مدال بگیرم به اسم کسی دیگر. اگر قرار است یاری گردد، باید در این 18 ماه باقیمانده تا المپیک صورت بگیرد تا بتوانم در المپیک نتیجه خوبی بگیرم. واقعاً خسته شده ام و بلاتکلیفی اذیتم می نماید. اگر می خواهند، بگویند که کارها و مربی ام را هماهنگ می نمایند. اگر هم نمی خواهند، بگویند تا برای آینده ام تصمیم بگیرم؛ چون من هفت هشت سال دیگر می خواهم در ورزش حرفه ای بمانم و دوست ندارم خیلی راحت ورزش را کنار بگذارم.

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا